Η ΓΚΙΟΣΤΡΑ ΤΗΣ ΖΑΚΥΝΘΟΥ
Γράφει ο Διονύσης Φλεμοτόμος
Τρεις ήταν οι κυριότερες και πιο χαρακτηριστικές εκφράσεις του Ζακυνθινού Καρναβαλιού: οι περίφημοι χοροί, οι οποίοι τα τελευταία χρόνια γίνονταν στα δύο μεγάλα Καζίνα της πόλης, το Ρωμιάνικο και το Λομπαρδιανό, το λαϊκό θέατρο δρόμου, οι γνωστές «Ομιλίες», που πάνω τους στηρίχτηκε η νεοελληνική δραματουργία και η Γκιόστρα, ένα αληθινό υπερθέαμα της εποχής, το οποίο παρά τον καθαρά αριστοκρατικό του χαρακτήρα, μια και στους έφιππους αγώνες του λάβαιναν μέρος μόνο οι ευγενείς, οι γραμμένοι στο Libro d’ Oro, είχε και έντονο λαϊκό ενδιαφέρον, με την συμμετοχή όλων των κατοίκων και των τάξεων του νησιού, των αστών, των ποπολάρων και των χωρικών, οι οποίοι το παρακολουθούσαν ανελλιπώς, πόνταραν στους συμμετέχοντες, παθιάζονταν μ’ αυτούς που υποστήριζαν και τους επευφημούσαν με φανατισμό, όταν νικούσαν.
